PULP: Bir Zamanlar Common People,Yunan Kız ve Konser Günleri

Hava sıcak. Çok arkalarda kalmamak ve tüm grubu tam olarak görebilecek kadar olmasa da en azından kafaları görsem yeter noktasında durabilmek için güneş batmadan konser alanındaydım. Merak edileni beklemek güzel, bunu sevdiğin insanlarla o an paylaşabilmek yaşanacak tüm anların sadece zihnimizde ve belki birkaç kötü kalitede fotoğrafta kalacak olduğunu bilmek daha güzel. Bu düşüncelerle dopdolu yıllardan bir gündeyiz.

Genelde -hatta şimdi de öyle- konser alanlarında yeşilliği, çimeni denk getirmek her zaman kolay olmuyor. Asfalttan insanın yüzünü tatlı tatlı yakan bir sıcaklık daha çok hissedilen. İşte öyle bir  havada artan kalabalıkla beraber heyecanla sahneye çıkacak ismi beklerken, bir yandan şarkılarla, gruplarla ve tabii ki kişilerle ilgili en yeni bilgileri birbirimizle paylaşıp alanda yavaşça yerlerimizi belirliyoruz.

Yerli gruplarla dolu bir konser günündeyiz.Her zaman olmaz ama bazen konser öncesi sahneden orta şiddette müzikler duyarız, asıl orada olma sebebimizi bekliyorken.Öyle bir andı bolca İngilizlik hissettiğim o neşeli ses "Common People" diyordu. Pulp ile ilk karşılaşmam aşağı yukarı böyle bir anda oldu.Hemen sözleri aklıma kazıyıp dergi araştırmalarına,fotoğraflara,şarkılara,röportajlara o merak anlarında hep yaptığım gibi bulduğum her şeye bir anda öğrenmeye girişmiştim.

(One Love,Temmuz 2012)

Mesela pek çok kişi gibi benim de ilk duyduğum şarkıları Common People'ın sözlerini bir yunanlı kıza borçlu olduğumuz. Jarvis Bey şöyle diyordu hatta:

 

(Roll,Aralık 2001)

Üstelik ''Common People''ın yer aldığı ''Different Class'' albümünün şarkı sözlerini neredeyse tamamını iki gecede yazdığını da ekliyordu.Yine aynı röportajında Steve Mackey ile birlikte Desperate (Umutsuz) diye bir kulüp açtıklarını ve kulübün ismi gibi bir kaderi olduğundan bahsediyordu.

 

O zamanlar üzerindeki baskıların tamamından sıkılıp kendi istediğini yapmak isteyen, o an olduğu belki de şöhretle dönüştüğü kişiyi sorgulayan biriydi. "Belki de bu şöhreti istediğim için hayatım altüst oldu. Bir kere başarılı olunca hayatımdaki bütün boşlukların yerli yerine oturacağını ve bundan böyle delicesine çabalamam gerekmeyeceğini düşünüyordum. Ama öyle olmuyor. Kişisel kusurlar hâlâ orada duruyor ve onları yok edemiyorsun." demişti Jarvis Bey. Bugün de herkes için haklılığını koruyan düşünceler sanırım.

(One Love,2012)

İşte bu yazılardan, bu şarkılardan yıllar yıllar sonra 2012'de One Love Festival'de buluştuk. Bu sefer konser alanına erkenden koşma sebebim ispanyol paça pantolon takım elbiselerinin usta ismi Jarvis Cocker'ı ve danslarını yakından görebilmek için olmuştu. Konser boyunca yeterince zıplayıp dans ettiğimizi düşünürken sonrasında festivalin "silent disco" alanına gitmek ve kulaklıklarla dans etmeye devam etmek Pulp konseri sonrası yapılacak en doğru hareketler listemde bir numaradan yerini almıştı.

 

(One Love,2012 - Pulp "Do You Remember The First Time" ile sahneye çıkmadan önce ekranlara yansıyan yazılar ve yunus görseli)

Şu sıralarda "Jarv Is..." isimli grubuyla müzik hayatına devam ettiğini ekleyelim.

Son sözü Jarvis Cocker'a veriyorum:

"Müzik beyne değil, duygulara hitap eder. Yazmak bir cesede hayat öpücüğü kondurmak gibidir. Yazarak onu diriltmeye ve o zamanki duygularınıza tekrar kavuşmaya çalışırsınız." 

Selin