RICHARD ASHCROFT: Dünyanın En Çirkin Karizmatik İnsanı ve Ötesi

Merhaba!

Bu kez arayı pek açmadan, müzik zevkimin şekillenmesinde oldukça büyük bir yere sahip hatta bu sayfayı açmamıza sebep olmuş isimlerden biri olan Richard Ashcroft ve grubu The Verve ile devam etmek isterim.

Baştan belirtmekte fayda var The Verve eşittir Richard Ashcroft demek değil elbette ama ben yine kişisel bir yerden konuya yaklaşacağım.

Bu zamana kadar yazılarımıza konu olmuş isimlere aşinaysanız onun adını duymamış olmanız neredeyse imkansız. Zira 90'lar İngiliz müziği dediğimizde döneme damgasını vurmuş The Verve'ün solisti ve benim nazarımda ''the ugliest guy of the world''.

Grup geçmişine baktığımızda iyi anlaşan okul arkadaşları bir gün müzik yapmaya ve grup kurmaya karar verirler ile aslında sıradan bir şekilde başlıyor hikaye. Öğretmenleri tarafından ''sınıfın kanseri'' olarak adlandırılan ve anlaşılmayan genç Richard, kaçışı önce futbol sonrasında iyi ki de yönelmiş dediğimiz müzikte bulur. (Enteresan bir bilgi: Manchester United taraftarı olmasının verdiği yetkiyle ''This Is How It Feels'' şarkısını, takımın taraftarları Manchester City taraftarlarına atıfta bulunarak ve sözleri değiştirerek söyledikleri rivayetler arasındadır.)

İlk albümleri ''A Storm in Heaven'' dinlemesi zor bir albümdür çünkü çoğu oranda doğaçlama melodiler ve vokaller barındırır. Sonradan yaşayacakları müzikal değişimden önce baya karanlık, bol sayıklamalı ve doğaçlama vokalleri bulmak mümkün. İkinci albüm olan ''A Northern Soul''a geldiğimizde ise alternatif tarza doğru yönelen bir The Verve ile karşılaşıyoruz. Grubun basçısı Simon Jones'un tabiriyle stüdyo kapısından girmeden hemen önce yazılan şarkılar kimi grup elemanlarını yorarken diğerleri için ise bu emprovize haller grubun doğasından kaynaklanıyordu. 

Küçük bir ayrılığın ardından bir araya gelen grup ''Urban Hymns'' gibi döneme ve bence günümüz müziğine dahi damgasını vurmuş albümle geri döndüler. ''Bittersweet Symphony'' gibi müziğiyle olaylı bir şarkı yazmak her gruba nasip olmaz tabii. (Rolling Stones ile yaşanan telif hakkı davasının henüz geçtiğimiz sene nihayete kavuştuğunu ve artık tüm hakların Richard Ashcroft'a ait olduğunu söylemek gerek.) Uzun bir ayrılıktan sonra tekrar birleşen grup son ve dördüncü albümlerini ''Forth'' ismiyle 2008'de yayınladılar ve şimdilik bir kez daha birleşmemek üzere ayrıldılar.

Tabii bu ayrılık sürecinde solo projelere yönelen Ashcroft 5 albüm ve bir de RPA&The United Nations of Sound isimli projesi ile müziğe devam etti.

Sağlıkla ilgili çeşitli sorunlar da yaşayan Ashcroft bir dönem kansere yakalandı. 2006 senesinde sürekli içinde olduğu depresyon halleri sebebiyle ilaç da kullanmış ancak kendisinin de dediği gibi ''The Drugs Don't Work''. 

(The Drugs Don't Work - Live at Later...With Jools Holland - 1997)

Bence The Verve'ü özetleyen kelimelerden biri ''değişim''. Çünkü hem kişisel olarak hem de grup anlamında, şarkı sözlerinde vs. bunu hissetmek mümkün. The Verve tarihine baktığımızda 3 kez dağılmaları da bu iddiayı güçlendiriyor sanki. Yine o dönemde rakipleri arasında ''Blur vs Oasis'' karşılaştırmaları yapıladursun aslında The Verve çok daha başka bir kulvardan ''buradayız!'' mesajı veriyordu. Ve o mesajı alanlardan biri de bendim!

Bu noktada biraz duygusal olacağından endişe ettiğim yazıma devam ederken, benim kendileri ile tanışmam istemediği bölümü okumak zorunda kalan ve teselliyi müzikte arayan birçok genç gibi lise son veya üniversite ilk zamanlarına denk gelmekte. (Ah yıllar ve yaşlar.) 

Klişe olmaktan kaçınarak, müziğe ulaşmak ve sevdiğiniz tınıları bulmak için araştırma yapmak, bu uğurda forumları (evet forumlar!) okumak eğitim-öğretime ayırdığım süreden daha fazla zamanımı alıyordu. İşte böyle bir günde vokalde sayıklayan o sese rastladım. (Bir bahar akşamı olmasa da İngiltere'nin kasvetini üzerinde taşıyan bir gün rastlamış olmam muhtemel.)

Oldukça uzun bir süre tüm albümler sırasıyla baştan aşağı dinleyerek, yahu bu adamlar ne demek istiyor diyerek üzerinde bolca mesai harcadım The Verve şarkılarının. Değişme-değişmeme aksında gidip gelen ruh halleri ve onların şarkılara yansıması yine kutsal müzik sanatının ne denli güçlü olduğuna kanıt niteliğindeydi. Müzik dışında pek az şey insana böyle hissettirir. (İddialarım devam edecek.)

Son birkaç ekleme yapacak olursam; Oasis'in tanrılarından biri (!) olan Noel Gallagher ''Cast No Shadow'' şarkısını Richard Ashcroft için yazdığını ve ondan ilham aldığını birçok kez belirtmiştir. Richard ise ''A Northern Soul'' şarkısını Noel'e adamıştır.

Ayrıca yaklaşık 4-5 sene önce kadar Richard Ashcroft, The Verve ve Oasis'i sahnede buluşturacak bir müzikal hayali olduğunu röportajlarında beyan etmiştir. (Oasis ve birleşmek-buluşmak kelimeleri yan yana bile gelemiyor Richard bebeğim ama yine de sen bilirsin.)

Eski Spiritualized üyesi olan Kate Ridley ile evli olan Ashcroft, yaşadığı değişimler ile artık çok daha pozitif ve mücadeleci. En azından son dönem şarkıları buna işaret ediyor.  ''A Song For The Lovers'' şarkısında dediği gibi çaresizce otel odalarında aşkını beklemiyor belki, ama bekleyenlere o hisler nasıl da naif ifade edilir, hikaye gibi anlatıyor. (Long Live King! 💓)

(Richard Ashcroft - A Song For The Lovers)

F. Zeynep