KEVIN MORBY: Çağımızın Indie Ozanı

Bob Dylan ve Leonard Cohenvari yazdığı sözler, müzikler ve yaşından olgun tavırları ile çağımızın ''indie ozanlarından'' Kevin Morby. Yazılarda bahsettiğimiz diğer isimlerden ziyade çok daha genç bir müzisyen. 

Detaylara geçmeden hemen önce, ilk albümü olan Harlem River'ı 2013 yılında yayınlayan Morby, dün itibariyle 6. albümü Sundowner'ı da beğenimize sundu. 

Sayısalcılar, yayınlanan albümlerin yaş/sene ortalamasını hesaplayadursun, biz sözele gönül verenler şarkı sözlerinin ve müziklerinin büyüsüne kapıldık bile. (Asla ötekileştirme filan değil, we call it ''humour'')

Şimdi biraz daha geçmişe dönecek olursak Kevin'in müziğe tutkusu birçok iyi müzisyen gibi yeni değil. 10 yaşında gitar çalmayı öğrenen, 17 yaşında ise, bizdeki versiyonu ''büyük şehir'' İstanbul'a gelmenin ve seni yeneceğim şeklinde meydan okumaların yapıldığı Haydarpaşa'ya varmak misali, filmlerde gördüğü ve tabiri caizse aşık olduğu New York'a taşınmaya karar veriyor. 

Önceleri Woods isimli grupta bas çalan Kevin Morby, akabinde o dönem oda arkadaşı da olduğu Cassie Ramone ile yan proje olarak ''The Babies'' isimli punk tarzda müzikler yapan bir grup kuruyorlar ve hatta The Babies ve Our House on the Hill isimli iki albüm de yapıyorlar. Sonra herkes yollarına gidiyor ve şimdi karşımızda duran belki de asıl Kevin Morby ile tanışıyoruz.

Bu esnada müzikal ortaklığın yanı sıra bir gönül bağı da kurduğu Waxahatchee projesinden tanıdığımız Katie Crutchfield ile yine Bob Dylan, The Velvet Underground gibi müzisyenlerin/grupların şarkılarına coverlar da yapıyorlar. Şu şahaneliği bir izleyiniz derim:

         Kevin Morby & Waxahatchee Cover (Bob Dylan) - It Ain't Me Baby (Live at Sydney Opera House)

Bu iki tatlı müzisyenin cover yaptığı diğer iki şarkı Farewell Transmission ve Dark Don't Hide It ise genç yaşta kaybettiğimiz, Songs: Ohia ve Magnolia Electric Co.'dan tanıdığımız Jason Molina'ya ait.

                     Yukarıdaki videoda 14:35 itibari ile Farewell Transmission'u dinleyebilirsiniz.

Pekii ben nasıl tanıştım Kevin Morby ile? Tam da bu noktada iyi ki filmler, diziler var. Çünkü fazlasıyla bayıldığım BoJack Horseman'de kesişti yollarımız. 2. sezon 10. bölümün sonunda işittim ilk defa. O an itibariyle böylesine şahane şarkılar ile karşılaşacağımdan habersiz ''Parade'' ile başlayan serüvenim beni taa buralara, bu yazıyı yazmaya kadar getirdi. Still Life albümünü sayısız kere dinledim ve çok sevdim. (Diziyi izlemeyenleriniz, başrolünde at kafalı insan vücudunda yaşayan BoJack'i bir an evvel izlesinler derim.)

Bu sefer gittiğim değil ancak gidemediğim bir konser olarak Kevin Morby'nin geçen sene Temmuz ayında Salon İKSV'de verdiği konseri ekleyelim anılarımıza. Belki yine gelir, bu sefer de bu bilgiyi güncelleriz. :)

Yazımızda sona yaklaşırken enteresan bir bilgi olarak geçen sene, ruh sağlığı konusunda farkındalık yaratmayı amaçlayan Sound Mind ile Dünya Ruh Sağlığı Günü'nde (böyle de bir gün varmış) yardım konseri veren bu ince ruhlu beyefendi, lise döneminde anksiyete sorunu ile uzunca süre boğuştuğunu (hangimiz yaşamadık ki be Kevin'ciğim) ve bunun da göz ardı edilmemesi gerektiğini her platformda vurgulamaya devam ediyor. Hatta terapistinin anksiyeteyi çocuğu gibi görmesi gerektiğini, onu yok saymak yerine sevgi ile beslediğini zira onu kendi yapan özelliklerden biri olduğunun farkına vardığını açıkça ifade de ediyor. ''Reddetmedim, aksine kabul ettim ve kontrol altında tuttum.'' diyor..

Ki bana kalırsa bu tavrını müziği ile de destekliyor. Ben de kendisini destekliyor ve tercihen şöyle hafif yağmurlu bir pazar sabahınızı kendisinin huzurlu sesine ve şarkılarına ayırmanızı öneriyorum.

F. Zeynep