THE FRAMES: Melodiye Dönüşebilen Acılar

Bu yazıda yüzümüzü biraz İrlanda'ya dönüyoruz.Ama içerikte nereye dönersek dönelim benzer hisleri bulduğumuz bir sesi hatırlayacağız. Konumuz The Frames.

O anki hislerimizle örtüşen, bizden iyi ifade eden bir şey bulduğumuzda bir süre yakasına yapışan canlılarız. Bu bazen bir şarkı, bazen film, belki bir tiyatro oyunu, bakmaya doyamadığımız bir resim, gözümüzü alamadığımız bir manzara ya da belki bir dizi olabilir. 

Zaman zaman tutulduğumuz tüm bu şeyler her tekrarımızda bize başka bir şey öğretir gibi gelir, genelde de öğretir. The Frames ile tanışmama vesile böyle bir hisle bilmem kaçıncı tekrarını izlediğim House dizisi ile oldu. (bilenler hemen gülümsedi bile) Çok sevdiğim bu dizinin genel anlamda çok da iyi bir müzik seçimi var zaten. Ben de bunu anladığım andan itibaren her çalan parçaya bir kulak kabartırdım. House'un 6.sezon 1.bölümü Radiohead - No Surprises ile açılıyor. İşte böyle başlayan bu şahane bölüm kapanışını The Frames - Seven Day Mile ile yapıyor. E sonuçta bana da hemen o şarkıyı bulmak ve çok sevmek kalıyor. 8 yıl önce işte bu şekilde tanışmış oluyoruz kendileriyle.

(The Frames - Seven Day Mile,live)

Benim bu kişisel tanışma tarihimden daha önemli olan kısma geçelim şimdi. The Frames ismini grubun vokali Glen Hansard koymuş. Neden bu isim derseniz de hikayesi bir zamanlar evinin bahçesinde bisiklet tamiri yapmasından geliyor. Bir süre sonra evine o kadar çok bisiklet bırakılıyormuş ki, bisikletin ortasındaki ana metal borulardan yani çerçevelerinden bahçesi dolup taşınca insanlar oraya "house with the frames" demeye başlamış. Bu da bir grup ismi arayışında olan Glen'e ilham olmuş.

1990 yılında kurulan The Frames ilk albümleri Another Love Song'u bir yıl sonra çıkarıyor. 1996 yılında ikinci albüm Fitzcarraldo çıkıyor. Bu albümden dinlenesi bazı güzelleri buraya bırakıyorum; In This Boat Together, Revelate, Angel At My Table.

"And we said it when we pushed away the shore now

And we're in this mess together babe

And only the truth can get us back up on the shore"

 

İsimlerini daha büyük kitlelere duyurdukları biraz önce House dizisi ile bahsettiğim şarkı üçüncü albümle geliyor, Dance The Devil. Albümün şüphesiz bir numarası Seven Day Mile olsa da başka pek çok güzel melodiyi ve sözleri duymak da mümkün. Onlardan bazıları; Star Star, Perfect Opening Line, God Bless Mom. Ayrıca yine aynı albümde bulunan "Neath The Beeches" şarkısını da grubun vokali Glen, arkadaşı hepimizin pek sevdiği efsane müzisyen Jeff Buckley için yazmış.

(The Frames - Star Star,live in Sydney,2007)

Yine uzunca bahsedilebilir olan 2006 çıkışlı The Cost albümündeki Song For Someone, Rise, Mind's Made Up şarkılarını da buraya bonus olarak ekliyorum. 

(The Frames - Mind's Made Up,live)

Daha pek çok şarkıdan uzun uzun konuşabiliriz aslında. Glen Hansard'ın etkileyici vokaline eşlik eden piyanodan, tam yok daha da çıkma yükseklere bittik zaten içimiz kalmadı derken giren keman seslerinden bahsebiliriz.Ama daha fazla uzatmadan hemen dinlemeye geçelim derim. 

Bu albümler yeterli gelmezse de bir başka dipnot olarak "Once" filmini mutlaka ve mutlaka izleyiniz ısrarımı buraya bırakıyorum. Biraz buruk biraz sakin şöyle ufak bir iç çekiş filmi. Bu zamanın elinde ne yapacağız biz böyle dedirten türden. The Cost albümündeki "Falling Slowly" parçasını da özellikle albümünden bahsettiğimde yazmadım. Önce bir filmde duyun derim.(şimdi dinlemeyin deyip şarkıyı buraya bırakmam da çok tutarlı oldu tabii) 

(The Frames - Falling Slowly,live)

Konser diye bildiğimiz düzen sahiden eskide mi kaldı diye endişeyle beklerken aslında her şeyi endişeyle beklerken konserleri olsa da izleyebilsek dediğim gruplardan biri olduğunu da not düşeyim. Çünkü çok sevdiğim Yeditepe İstanbul dizisinde de dendiği gibi "bir acı telaffuz edilemiyorsa melodiye dönüşür" 

(Bir bonus olarak,geçen sene karantina döneminde instagram canlı yayını yaparak uzunca bir online konser gerçekleştirmişler)

Selin