SPOON: Beni Sesimden Tanı

Sıcak bir Şubat günü (çelişkili ama gerçek) oturduğum koltuktan atlıyorum zaman makinesine. Bu kez bana eşlik eden isim Spoon.

Tanışma hikayeme geçmeden önce yine biraz grubu anlatmak isterim.

Grup adını, 1985 tarihli Jagged Edge filminin tema müziği olarak da kullanılan, 1970'lerin ünlü Alman müzik grubu Can'in 'Spoon' şarkısından alıyor. 1993'de kurulan Spoon, zaman içinde oldukça plak şirketi ve grup üyesi değiştiriyor. Güncel üyeler ise Britt Daniel, Jim Eno, Alex Fischel ve Gerardo Larios'dan oluşmakta.

İlk albüm Telephono ve hatta ikinci albüm A Series of Sneaks'de yer alan şarkılar tarz olarak Nirvana şarkısı dinliyor gibi bir his uyandırıyor. (Ya da sadece bende de böyle olmuş olabilir.) Albümlerin çıktığı zaman yapılan yorumlarda da tarz olarak Pavement, Pixies'in müziklerine de yakın sularda yüzdüklerinden bahsediliyor.

2001'de yayınladıkları Girls Can Tell albümleri ile adını duyurmaya başlayan grup 2002'de çıkardıkları Kill the Moonlight albümü ve orada yer alan The Way We Get By şarkısı ile iyice tanınıyorlar.

İşte tam burada devreye ben ve anılarım giriyoruz. Kendimi tanımaya ya da ben neleri severim gibi düşüncelerin ve çeşitli soruların kafamda dönmeye başladığı ortaokul yılları. İngilizce dersine olan ilgimi fark ediyorum. Sevgili öğretmenim Pink diye bir şarkıcıdan bahsediyor, merak ediyorum.

Derken liseye geçiş ve bir sene boyunca hazırlık sınıfında okuyacağım. Hazırlık demek yabancı dil demek. E dolayısıyla bendeniz için okulun keyifli olacağı yegane bir sene var önümde. Bu gazla erişebildiğim tüm kaynakları hunharca sömürüyorum. Onlardan biri de günümüzde artık yayın hayatına devam etmeyen CNBC-E kanalı. Herkes için farklı anılar barındıran bu kanalda The O.C. isimli, bizdeki versiyonu Kavak Yelleri desem pek de yanlış olmayacak - gerçi birebir uyarlaması Medcezir adıyla ülkemizde yayınlandı, küçük bir trivia :)) - gençlik dizisi ile yollarımız kesişiyor. Ergenliğini yer yer doruklarda yaşamış biri olarak pür dikkat izliyorum diziyi 32 ekran tüplü televizyonumuzda. :) 2. sezon 21. bölümde ise karşıma Spoon çıkıyor ve ben hemen çalan şarkıyı aklımın bir köşesine not ediyorum. Gerisi de işte bugünlere ve bu yazıya kadar uzanıyor.

Konudan bağımsız olarak kişisel bir notu da buraya yazmak istiyor ve kulaklarını bu vesileyle çınlatmayı bir borç bildiğim sevgili İngilizce dersi öğretmenlerimi bir kez daha kucaklıyorum. Zira derste Pink Floyd - Another Brick In The Wall dinletmek hem de bir devlet okulunda sağlam bir idealistlik ve vizyon gerektirir. Not just memories, thanks for all the things you do to me!

Spoon'a dönecek olursak; sonrasında Gimme Fiction (2005), Ga Ga Ga Ga Ga (2007), Transference (2010), They Want My Soul (2014), Hot Thoughts (2017) isimli 5 albüm daha yayınlıyorlar. Hatta Roll Dergisi'nde 5. albüm Gimme Fiction ile ilgili yazılan bir yazıyı da sizler için arşivlerimizden derledik ve aşağıda paylaşıyoruz. :)

                                                      Roll Dergisi - Haziran 2005 Sayısı

Yukarıda bahsettiğim grupla tanışma hikayemde olduğu gibi dizi ve filmlerde oldukça çok şarkıları kullanılmasına karşın popülarite anlamında aynı etkiye sahip bir grup değil. Tabi özellikle alınmış bir karar olması da gayet muhtemel. Çünkü şahsen benim yine pek bayıldığım House M.D. dizisinin 7. sezon finalinde Got Nuffin, (500) Days of Summer filminde ise The Infinite Pet isimli şarkıları çalmakta. 

Her ne kadar son dönem yaptıkları müzikler tür olarak indie pop/rock olarak adlandırılsa da 2001'de verdiği bir röportajda grubun vokali ve gitaristi Britt Daniel, indie janrına çok da yakın hissetmediğini ve hayranı olmadığını, aksine yaptıkları şarkılarda amaçladığının 60'larda yapılan müziklerin ruhuna sahip olmasını istediğini belirttiğini son bir not olarak ekleyelim.

Kapanışı ise I Summon You şarkısında dedikleri gibi şu cümle ile yapalım:

''I summon you hear my love!''

F. Zeynep