Mic Christopher: 'Cause You Know We Never Will Grow Old

Aklındakileri tamamlayıp hayata veda edebilen varsa şayet iç dünyası adına çok ferahlatıcı olmuştur sanırım. Genelde hep bildiğimiz, okuduğumuz, izlediğimiz her şeyin her zaman yarım kalacağı yönünde. Nick Horbny'nin Hece Cümbüşü kitabında dediği gibi "... bırakın yayıncılığın başlangıcından beri basılmış olanları, son altı ayda basılan iyi romanların bile hepsini okuyamayacak olduğumuz hissini çok yakından tanıyorum."

Bu hislerle sarmalandığımız bir hayattan gelip geçen isimlerden biri Mic Christopher. Onun adını daha önce blog'da yazdığım çok sevdiğim bir grup olan The Frames'in vokali Glen Hansard vesilesiyle duydum. Dublin'den çıkan hissiyatlı seslerden Mic Christopher. Kendi gibi seslerle tanışması da uzun sürmemiş olacak ki alternatif rock-pop-folk diyebileceğimiz türdeki şarkılarıyla müzik dünyasında yerini almış. Sokaklarda Glen Hansard ile şarklarını çaldıkları videoları çok sevdiğimi söylemeliyim. Doğal ve hayatın akışı içinde yaşayan, hissedilen anlardan. 

Mic Christopher and Glen Hansard - You Ain't Going Nowhere,live 

Solo şarkılar için çalışırken ve bir yandan sokaklarda şarkı söylemeye devam ederken bir grubun içinde de yer alıyor Mic Christopher. Hayatının neredeyse tamamının müzik üzerinden ilerlediğini düşünmek yanlış olmaz. Grubu Mary Janes'den ayrılıp solo kariyerini hızlandırmak için bolca konserler vermeye başlıyor. Hatta bu sırada bir de motosiklet kazası atlatıyor ve bu kazadan hemen sonra HeyDay isimli teklisini çıkartıyor.

Konser turu devam ederken Hollanda'da bir gece bilincini yitirmiş baygın bulunuyor, tahminler kafasını bir yere çarptığı yönünde. Bu kazadan sonra yaklaşık on gün komada kalıyor ve sonra hayatını kaybediyor. Şarkıları, henüz olgunlaşamamış sesi ve sözüyle daha 32 yaşındayken.

Ölümünden sonra başta Glen Hansard olmak üzere tüm müzisyen arkadaşları ve ailesinin desteğiyle üzerinde çalıştığı tek solo albümü olan Skylarking'i bitirip yayınlıyorlar. 

Mic Christopher - HeyDay,live 2001

Pek çok ölüm gibi bu da Mic Christopher'ı seven herkesi derinden etkilemiş olacak ki şarkılarını ona ithaf eden pek çok sanatçı bulunuyor. En bilinen örneklerinden biri Damien Rice'ın Mic'in ölümünden iki ay sonra yayınladığı O albümü, Rice bu albümü ona ithaf etmiş. Bu bilgi olmadan da yeterince güzel olan albümü bir de bu şekilde düşününce hayatın içinde durma belki asılı kalma isteği gelip misafir oluyor içimize.

İthaf edilen albümler, şarkılar bir yana bu hikayeyi daha da kalıcı kılmak isteyen sevenleri tarafından 2019 yılında "HeyDay - Mic Christopher Story" adlı bir de belgesel çekildiğini not edelim.

Böyle hikayelerde genelde hep yarım kalmışlıklardan bahsediyoruz ben de yazıya öyle başladım ama bitirirken tam aksi yönden bir soru da düşüyor her seferinde aklıma. Belki de tamamlanmış bir hikayeye dahil oluyoruzdur belki de yakın arkadaşı olan şarkılarıyla beraber gelip var olduğu zamanı bize hissettirip giden birini tanıdık ve her şey yerli yerinde.

" what our friendship could do, 'cause my songs don't know that i exist and i though i give them life it is, a friendship that will never grow, my songs are friends i'll never know" 

 

Selin