Damon Albarn: London Rough Trade East ''The Nearer The Fountain...'' Konseri

Blur, Gorillaz ve The Good, the Bad & the Queen dinlediğimden beri Damon Albarn’ın projelerini yakından takip ediyorum. 2014 yılında çıkardığı Everyday Robots albümünü de hala daha severek dinlerim. Damon Albarn, hepimizin de içinden geçtiği bu lockdown sürecini oldukça verimli geçirmiş olacak ki 3. solo albümü The Nearer the Fountain, More Pure the Stream Flows’u geçtiğimiz günlerde yayınladı. Albüm öncesi paylaştığı teklilerle ise bizi farklı bir albümün beklediğin habercisiydi.

Albümün resmi olarak çıktığı gün, Londra Rough Trade East’de (12 Kasım 2021) gerçekleşen tanıtım konserini ve söyleşisini izleme şansına sahip oldum. Kendisini daha önce Londra Shakespeare Globe’da da izlemiştim ve bu kadar seyirci ile iletişimde olacağını, şakalar yapacağını tahmin etmemiştim açıkçası. Bu seferki konser sadece yeni albümdeki şarkılardan (son şarkıda bir Blur sürprizi oldu tabi ki) oluşan, Damon Albarn ve piyanosunu izlediğimiz bir konser oldu.

Rough Trade’i eskiden beri dergilerden okurdum ve hep hayalimdi orada bir konser izlemek. Bunu Damon Albarn ile gerçekleştirmiş olmak ise ayrıca unutulmaz kıldı benim için. Binlerce plağın olduğu rafların arasından sonra küçük, basit bir sahne, duvarlarda konser afişleri ve kitaplar. Bir müzik sever için cennet! Neyse, konserimize geri dönelim. Heyecanlı bir bekleyişin ardından, İngiliz radyo sunucusu John Kennedy, Damon Albarn’ı sahneye çağırıyor ufak bir mikrofon sorunundan sonra piyanosunun başına oturuyor ve sabah almış olduğunu söylediği tütsüyü göstererek şakacı bir şekilde ambiyansa uygun olacağını düşündüğünü söyleyip, şarkılarını çalmaya başlıyor. İlk şarkı albümün de ismi olan The Nearer the Fountain oluyor. Arkasından, albümdeki favori parçalarımdan biri olan Royal Morning Blue’yu dinliyoruz. Daha sonra Daft Wader, Polaris ve tabi ki albümün bir diğer öne çıkan parçası olan Particles’ı dinliyoruz. Son şarkı ise Blur’dan Beetlebum oluyor.

Mini konserin ardından sıra söyleşiye geliyor. John Kennedy albümün çıkış noktasını soruyor. Cevabı ise; İzlanda’daki evinin penceresindeki manzara olduğunu, lockdown sırasında da yıllardır beraber çaldığı arkadaşlarını eve toplayarak bu pencere karşısında günlerce oturup manzarayı ve havadaki değişiklikleri müziğe çevirmeye çalıştıklarını anlatıyor. Ama albümün kayıtlarını seyahat zorluklarından dolayı Devon’daki evinde tamamlamışlar. John Kennedy’nin bir diğer sorusu ise İzlanda ile olan bağı oluyor. Damon’ın cevabı ise; çok yeni olmadığını ve biraz alaycı bir şekilde gülerek Blue Lagon’ün ortasında artık bir bar olduğunu ve ilk gittiğinde sadece ahşap bir kulübe olduğunu söylüyor. Söyleyişi arkasından başlayacak olan imza etkinliği için gelen sıraya ise aslında imza değil de parmak izini damgalayacağını belirtiyor. Trilyonlarca albüme imza atmak zorunda kaldıktan sonra yeni bir taktik geliştirdiğini, tamamen benzersiz ve çok daha kolay olduğunu gülerek anlatıyor. John, Damon’a teşekkür ederek, bizi imza alanına doğru yönlendiriyor. Minik kaynaklar yaparak ortalarda bir yerde kendime yer bulabiliyorum. Arkada çalan bilindik şarkılar eşliğinde beklemeye başlıyoruz. Uzunca bir bekleyiş ardından Damon Albarn kısa bir mola veriyor ve tam önümüzden geçerek “5 dakika sonra geliyorum merak etmeyin” diyor. Tekrar uzunca bir bekleyişin ardından sıra bana da geliyor. Maalesef yan yana fotoğraf çektirmek yasaktı, ama kendisiyle tanışıp teşekkür etmek unutulmayacak bir andı benim için. Yalnız, o kadar beklemenin üstüne gerçekten sadece parmak izi ve bir de çarpı işareti biraz hayal kırıklığı yaratmadı değil tabi ki. Kendisine “gerçekten bu kadar mı?” dediğimde ellerini iki yana açarak bana güldü, yapacak bir şey yoktu teşekkür edip plağımı alarak gittim. Ama işte bu da böyle bir anımdı diye anlatabileceğim bir geceydi benim için.

 

Albümünü ise çeşitli müzik platformlarından dinleyebilirsiniz, dinlemenizi de öneririm. Dinledikçe, şarkı sözleri ve melodileri ile birlikte gözünüzün önünde İzlanda’daki o pencereden görünen manzara belirmeye başlıyor.

Hazal Yıldız Önal