Primavera Sound Barselona #5 THE STROKES

Gereğinden uzun bir ara olduğu doğrudur. Ama yaşam da tam olarak böyle belirleyemediğimiz, elimizde olmayan boşluklarla tamamlanarak var oluyor sanki. Toparlama çabalarım bitti. Yeni Primavera zamanı gelmeden geçen senenin özetine devam ediyoruz. (E bi' zahmet) Son iki.

The Strokes'u tanıtmayacağım. Yirmi yılı aşan müzik yolculuklarının bir durağına denk gelmemiş kimse yoktur diye düşünmekteyim. Zaten hiç yolu düşmeyenler de şu sıralar popüler mecra TikTok sayesinde öğrenmişler ya da duymuşlar diyelim biz ona. Son albümlerindeki The Adults Are Talking şarkısı epey bir ilgi görmüş. (100 kişiye sorduk bir popüler cevabı aldık.)

Öncelikle bu konser için çok hevesli bir şekilde en önlerde yer alabilmek adına Estralla Damm sahnesindeydik. Kitlenin gençliği mi yoksa TikTok meşhurluğunun verdiği bir karmaşa mı belki de ikisidir tuhaf, hareketli ve fazla enerji yüklü bir izleyici kitlesiyle bekliyorduk. Ne bu neşe yahu diye sinirlenecek değilim elbette bahsettiğim anlamsız bir karmaşanın hakimiyeti. Ki konser başından sonuna kadar kendini iyice belli etti, oraya geleceğiz.

Biz Primavera'nın ikinci haftasında ordaydık. The Strokes aslında ilk hafta da sahnede olacaktı ancak grubun vokalinin (yani bu tahminim ve kendisinin şakalarından sonraki çıkarımım) covid pozitif çıkması sebebiyle konser iptal oldu. İlk hafta izleyicilerinin hayal kırıklığını yürekten paylaşıyorum. Ama ne kaçırdılar derseniz pek emin değilim. 

Bu belirsiz açıklamalarımın nedenine gelecek olursak daha önce konserine gitmeseniz bile Youtube üzerinden bir canlı performansını izlediyseniz bilirsiniz ki Julian Casablancas sahnede şarkı söylemeyi sevdiğinden daha çok sohbet etmeyi seviyor. Heyecanla ve coşkuyla eşlik etmeyi beklediğim şarkıların hepsinde yarım yamalak bir vokal ve bolca laf atma, bir şeyler mırıldanma halindeydi. Az çok tahmin etsem de yine de o anki üzüntüme başta pek engel olamadım. İstediğim zaman izleyebilecek şansım olsa belki buna takılmaz hatta "ne güzel bu konsere özel bir tecrübedir işte o anın anısıdır." derdim. Gelin görün ki gerçekler böyle değil. İnsan bunun belki de ilk ve tek The Strokes konseri olacağı bilinciyle orda olunca bu durum pek de neşeli gözükmüyor.

Konser başlangıcında önceki hafta neden çıkamadıklarını "çünkü gruptan kiiim covid oldu, beeen" diye anlatarak giriş yaptı Julian. Daha sonra da İngilizce konuştuğu için anlaşılıp anlaşılamadığına benzer bir şeyler sorup zaten Katalanca da konuşsa anlaşılmayacağı herkesin 'diğer' olduğu gibi yerel siyasete uygun şakalarıyla devam etti. Tüm bu şakalaşmaları bir tarafa bırakırsak gerçekten çok iyi, albüm kaydı kıvamında bir sahneleri olduğunu söyleyeyim zira insan tüm bu atmosferi anlatırken bir şeyleri -müzik gibi- atlama konusunda hemen kendilerine benziyor. (hâlâ kızgın bence)

(The Strokes - Someday,10 Haziran 2022, Primavera Sound Barselona)

Konser sırasında başta bahsettiğim izleyici coşkusu yanımızdaki iki kişinin "sen bana mı çarptın, sen bana mı baktın" şeklindeki alışık olduğumuz dümdüz bir kavga ve bir iki yumruklaşma sonucu olay çıkartan kişinin güvenliğe teslim edilmesi şeklinde sonuçlandı. 

Nihayetinde, beklenen şarkıların çoğunu bu şekilde de olsa dinledik ve tabii ki orada olmanın keyfini unutmamaya çalıştığımız için eğlendiğimizi söylemeyelim. Sahne üzerindeki herkes ayrı ayrı dikkatinizi üzerlerine çekmekte hiç zorlanmıyor. Herkes şovunu gerektiği kadar yapıp görevini tamamlıyor.

(The Strokes - Reptilia,10 Haziran 2022,Primavera Sound Barselona)

Bugün bu konseri yazarken hissettiğim, The Strokes'a ve onların asla tanımlayamadığım garip enerjilerine uygun geçen bir konser tecrübesi olduğudur. Reptilia, Someday, Under Cover of Darkness, Hard To Explain gibi şahanelere son sesimizle eşlik edebilmek mükemmel. Güzel şarkıların hatırına affedilen günler için...

"... and some of us remember, and some run out of place..." 

Selin